شهادت بانو فاطمه زهرا (س) تسلیت باد...

عشق من! پاییز آمد مثل پار

باز هم، ما باز ماندیم از بهار

احتراق لاله را دیدیم ما

گُل دمید و خون نجوشیدیم ما

---

باید از فقدان گل، خونجوش بود

در فراق یاس، مشکى پوش بود

یاس بوى مهربانى مى‏دهد

عطر دوران جوانى مى‏دهد

یاس‎ها یادآور پروانه‏اند

یاس‎ها پیغمبران خانه‏اند

یاس ما را رو به پاکى مى‏برد

رو به عشقى اشتراکى مى‏برد

یاس در هر جا نوید آشتى‎ست

یاس دامان سپید آشتى‎ست

در شبان ما که شد خورشید؟ یاس

بر لبان ما که مى‏خندید؟ یاس

یاس یک شب را گُل ایوان ماست

یاس تنها یک سحر مهمان ماست

بعد روى صبح پرپر مى‏شود

راهى شب‎هاى دیگر مى‏شود

یاس مثل عطر پاک نیت است

یاس استنشاق معصومیت است

یاس را آیینه‏ها رو کرده‏اند

یاس را پیغمبران بو کرده‏اند

یاس بوى حوض کوثر مى‏دهد

عطر اخلاق پیمبر مى‏دهد

حضرت زهرا دلش از یاس بود

دانه‏هاى اشکش از الماس بود

داغ عطر یاس زهرا زیر ماه

مى‏چکانید اشک حیدر را به چاه

عشق محزون على یاس است و بس

چشم او یک چشمه الماس است و بس

اشک مى‏ریزد على مانند رود

بر تن زهرا، گل یاس کبود

"احمد عزیزی"